Oorlogsmonument
Hieronder leest u de tekst (Nederlands en Engels) die op de panelen staat bij het oorlogsmonument op de dijk.
1. Slag om de Schelde en Westkapelle
Op deze plek, de westpunt van het eiland Walcheren, speelde zich één van de beslissende veldslagen uit de 2e Wereldoorlog af.
Het is een ‘Lieu de Mémoire’ voor de Slag om de Schelde, die woedde in het najaar van 1944.
Deze informatiepanelen over de Slag om de Schelde en het lot dat Westkapelle daarbij trof, zijn geplaatst door de Stichting Cultuurbehoud Westkapelle als een blijvende herinnering aan de tragische gebeurtenissen die hier plaatsvonden en de slachtoffers die daarbij vielen. Bezoek ook het Dijk- en oorlogsmuseum Het Polderhuis beneden aan de dijk.
On this spot, at the western point of the isle of Walcheren, one of the decisive battles of the Second World War took place. It is a “Lieu de Memoire” of the Battle of the Scheldt, raging during the autumn of 1944.
These information-panels about the Battle of the Scheldt and its impact on Westkapelle, are set up by the Stichting Cultuurbehoud Westkapelle as a lasting remembrance of the tragic events that happened overhere and of the victims who fell because of this battle.
Do visit the Dike- and Warmuseum “ The Polderhuis” at the foot of the dike.
Duitse militairen in Westkapelle
2. Westkapelle in de oorlogsjaren
De eerste oorlogsjaren verliepen in Westkapelle betrekkelijk rustig.
In mei 1940 waren hier, anders dan in Middelburg en Vlissingen, geen gevechtshandelingen.
De eerste Duitsers arriveerden op 18 mei 1940 in Westkapelle en vanaf augustus 1940 had Westkapelle een bezetting van zo'n 500 Duitse militairen.
In 1942 en 1943 werd het kustgebied van Walcheren omgevormd tot een onderdeel van de Atlantikwall. Versterkingen, versperringen, tankvallen, bunkers, mijnenvelden, artillerie en veel soldaten bepaalden het beeld. De kust was nu verboden gebied voor burgers.
In 1944 was het oorlogsbeeld gekanteld. De geallieerden rukten op en na de bevrijding van Antwerpen op 4 september 1944 richtten zij zich op Walcheren, omdat de Duitsers van hieruit een vrij gebruik van de haven van Antwerpen verhinderden. De Duitse tactiek was dan ook het eiland Walcheren fanatiek en tot elke prijs te verdedigen. Met vuur en water moesten de Duitsers worden verdreven. Toen werd het echt oorlog in Westkapelle.
The first years of war went by relatively quietly in Westkapelle.
In May 1940 there were no hostilities overhere, unlike in Middelburg and Vlissingen.
The first Germans arrived on the 18th of May 1940 in Westkapelle and from August 1940 onwards Westkapelle was occupied by somewhat 500 soldiers.
In 1942 and 1943 the coastline of Walcheren was converted into part of the Atlantikwall.
Reinforcements, barriers, tank traps, bunkers, minefields, artillery en lots of soldiers set the scene. From then on the coast was forbidden territory for civilians.
By 1944 the war situation had changed. The allied forces advanced and after the liberation of Antwerp on the 4th of September 1944 they focussed on Walcheren, because from here, the Germans prevented free access to Antwerp harbour.
German strategy was to defend the island of Walcheren to any price.
With the use of fire and water the Germans had to be driven away. By then, there was a true war going on in Westkapelle.
Veldmaarschalk Erwin Rommel inspecteert de Atlantikwall in Westkapelle
3. De bombardementen op Westkapelle in oktober 1944
Het geallieerde aanvalsplan bestond onder andere uit bombardementen om een gat te maken in de Westkappelse zeedijk en troepenlandingen nadat Walcheren was overstroomd.
Voor Westkapelle brak dan de moeilijkste periode aan die het dorp ooit had gekend.
Na waarschuwingen met strooibiljetten verschenen op 3 oktober 1944 om ongeveer 1 uur in de middag, de eerste Lancaster bommenwerpers boven dijk en dorp. Twee uur lang wierpen ze hun vernietigende lading op de dijk, maar ook op het dorp.
Het resultaat was ontzettend: weliswaar een gat in de dijk, maar ook een groot deel van het dorp verwoest en vele dodelijke slachtoffers onder de burgerbevolking. Veel slachtoffers zaten in zelfgemaakte schuilkelders. De kelder onder de molen De Roos, die voor een veilige schuilplaats werd gehouden, stortte in onder het bommengeweld en werd een grafkelder.
Maar om Walcheren onder water te zetten waren meer bombardementen nodig op andere dijken en op 17 oktober 1944 opnieuw de dijk van Westkapelle. Het laatste bombardement dat Westkapelle te verduren kreeg was op 29 oktober 1944.
Na de luchtaanvallen was Westkapelle voor meer dan 80% verwoest en hadden 157 burgers het leven verloren. In de weken volgend op de verwoesting trokken de inwoners uit het onbewoonbaar geworden dorp weg en bleven alleen degenen achter die onmisbaar waren bij de hulpverlening. Westkapelle was feitelijk van de kaart geveegd en het oprukkende water veranderde Walcheren grotendeels in een binnenzee.
The allied plan of attack was ao to bombard the dike of Westkapelle to inundate Walcheren and to enable their forces to come ashore.
For Westkapelle this was the start of the most difficult period in its history ever.
First handbills were dropped and then on October 3rd 1944 at 1 pm, the first Lancaster bombers appeared over dike and village. For two hours long they dropped their destructive load on dike ànd village.
The result of the bombarding was devastating: not only the dike, but also a large part of the village was destroyed and a lot of locals were killed. A lot of the victims had taken refuge in self-built air-raid shelters. The cellar underneath windmill The Roos was supposed to be a safe shelter, but because of the heavy bombing it collapsed and so became a crypt.
To inundate Walcheren more bombardments on more dykes were necessary and on the 17th of October there was another bombardment of the dike in Westkapelle. The final bombardment took place on the 29th of October.
After these air-raids Westkapelle was destroyed for more than 80% and 157 inhabitants had lost their lives.
During the weeks following the destruction, a lot of locals left the uninhabitable village and only vital social workers stayed behind. In fact, Westkapelle was erased from the map and the advancing water changed Walcheren into an inland sea.
4. De geallieerde invasie op 1 november 1944
Op 1 november 1944 begon voor de kust van Walcheren de operatie Infatuate. De landingen in Vlissingen en Westkapelle werden voorafgegaan door hevige beschietingen om de Duitse tegenstand te verzwakken, door vliegtuigen en een begeleidend eskader en door de oorlogsschepen Warspite, Roberts en Erebus.
Maar het Duitse verzet in Westkapelle was hardnekkig en dodelijk. Van de 27 schepen werden er 11 uitgeschakeld door het Duitse geschut. De verliezen aan mensenlevens waren groot en er vielen veel gewonden. Maar toen de landingsvaartuigen het bereik van de Duitse kustartillerie voorbij waren, was de druk -voorlopig- van de ketel. Aan land ondervonden de geallieerden weinig verzet en met het middaguur was Westkapelle bevrijd.
Ondertussen kwamen er steeds meer tanks en geallieerde troepen aan land. Overal gaven de Duitsers zich vlot over.
De geallieerden zetten hun opmars voort richting Zoutelande en Domburg. De volgende dagen werd er nog zwaar worden gevochten in het kustgebied. De actie op de westkust van het eiland kostte -onder meer door bij vergissing uitgevoerde beschietingen van de Warspite- in Domburg wel 50 mensen het leven, onder wie 17 geëvacueerde Westkappelaars.
Op 8 november 1944 capituleerden de Duitsers op Walcheren en was het eiland bevrijd.
Maar 'bevrijd' is een relatief begrip. Door de 4 dijkgaten stroomden eb en vloed onbelemmerd in en uit. Van het eiland stond 70% onder water en de leefsituatie was onhoudbaar. De Walcherse dorpen waar nog leven was, puilden uit van inwoners en vluchtelingen. Wegens gevaar voor de volksgezondheid moest iedereen, die niet op Walcheren moest zijn, vertrekken.
Westkapelle verkeerde nog lange tijd in ontreddering. Van de 650 gezinnen waren er naar schatting 500 die niets meer hadden dan wat door hen op het moment van de ramp was meegenomen. Van hun huizen waren er nog maar 50 voor bewoning geschikt.
Operation Infatuate in front of the coast of Walcheren started on November 1st.
Preceding the landings in Vlissingen and Westkapelle there was violent shelling to weaken the German resistance, airplanes, an accompanying squadron and the warships Warspite, Roberts and Erebus. But the German resistance in Westkapelle was stiff and fatal. Eleven out of 27 ships were eliminated by the German artillery. The loss of human lives was huge and there were lots of injured people. But as soon as the landing crafts were out of reach of the German artillery, the pressure was off for the time being.
On land the allied forces met with little resistance and by noon Westkapelle was liberated.
Meanwhile more and more tanks and allied forces came ashore. Everywhere the Germans succumbed easily.
The allied forces continued their march towards Zoutelande and Domburg. During the following days there were heavy fightings in this area. About 50 people lost their lives oa because of shelling by the Warspite, done by mistake. Among them were 17 people from Westkapelle.
On the 8th of November 1944 the Germans on Walcheren capitulated and the island was free.
But “free” is a relative notion. Through 4 breaches in the dikes high and low tide flowed in and out unhindered. The island was flooded for 70% and living-conditions were unbearable. Villages on Walcheren that were still habitable were crowded by inhabitants and refugees. Because national health was at risk, everyone who didn’t have to be on Walcheren necessarily, had to leave.
This state of upheaval lasted for a long time in Westkapelle. About 500 families out of 650 were left with the only possessions they had taken with them at the time they had to flee. Only 50 houses were still appropriate to live in.
5. De tank
De tank die hier op de dijk staat is een Britse Sherman Crab met registratienummer T148656. Hij maakte onderdeel uit van de invasiemacht, die op 1 november 1944 landde op de kust bij Westkapelle. Het was een zogenaamde ‘vlegeltank’, uitgerust met een installatie om mijnen op te ruimen. Op 1 november 1944 rukte de tank op in de straten van Westkapelle en droeg bij aan de capitulatie van de Duitse bezetters. In de daaropvolgende nacht werd de tank verrast door de opkomende vloed en liep zoveel zeewaterschade op dat hij onbruikbaar was voor het vervolg van de strijd en in het dorp werd achtergelaten.
Na diverse omzwervingen belandde hij in 1961 bij het oorlogsmonument op de dijk. De uitrusting voor het ruimen van mijnen en ook andere onderdelen waren in de loop der jaren verwijderd. Ook na diverse restauraties is tank T148656 een blikvanger op de dijk die symbool staat voor de zware strijd die hier voor de bevrijding werd gevoerd.
The tank overhere upon the dike is a British Sherman Crab, registration number T148656. It belonged to the invasion force that landed on the coast near Westkapelle on 1st of November 1944. I was a so called flail tank, equipped with an installation to clear mines. On the 1st of November this tank appeared in the streets of Westkapelle and contributed to the capitulation of the German occupiers. The following night the tank was confounded by the incoming tide. The damage caused by the seawater was so huge it could not be used anymore in battle and it was left behind in the village.
After several ramblings it ended on the dike at the war-memorial in 1961. The equipment for the removal mines and other parts have been removed during the course of time.
6. Dijkherstel 1945-1946
Al in het najaar van 1944 werd de Dienst Droogmaking Walcheren van Rijkswaterstaat ingesteld, maar pas na de bevrijding van Nederland op 5 mei 1945 kon het herstel van de dijken enigszins op gang komen. Het dijkgat in Westkapelle was dan al uitgedijd tot een breedte van 600 meter. Maar uiteindelijk kwam er groot materieel, zandzuigers, baggermolens, schepen, draglines, rijshout, steen en ook veel mankracht. Op het hoogtepunt werkten aan de droogmaking van Walcheren zo'n 3500 mensen en er kwam hulp uit het buitenland. Over de toekomst van Westkapelle heerste tot diep in 1945 nog grote twijfel.
Met veel moeite lukte het om het dijkgat te sluiten door aanleg van een inlaagdijk in een ring achter de oude dijk. De definitieve dichting gebeurde door het afzinken van grote caissons en het opspuiten van grote hoeveelheden zand.
Een jaar na de bombardementen klonk op 12 oktober 1945 in Westkapelle de juichkreet 'De dijk is dicht'! Achter de inlaagdijk bleef een grote kreek herinneren aan de inundatie.
In the autumn of 1945 the Dienst droogmaking Walcheren van Rijkswaterstaat ( Rijkswaterstaat’s Walcheren drainage service) was set up, but only after the liberation of the Netherlands on 5th of May 1945 , the reparation of the dike somewhat began. By now, the breach in the dike had increased to a width of 600 meters. But finally suction dredgers, dredger machines, ships, draglines, osier, stones and lots of manpower were at hand. At its height about 3500 people were involved in the reclamation of Walcheren, including help from abroad. About the future of Westkapelle doubts remained well into 1945.
By building an inlay-dike in a ring behind the old dike they finally succeeded in closing the breach. The definite closing occurred when huge caissons were sunk down and big quantities of soil were raised.
One year after the bombarding, on the 12th of October 1945, the shout of joy “the dike is closed” could be heard in Westkapelle. Behind the inlay-dyke a big creek is still a reminder of the inundation.
7. Wederopbouw 1945-1957
Tegelijk met het dijkherstel werd ook begonnen aan de wederopbouw van Westkapelle en met het opruimen van het puin. Nadat het eiland was drooggevallen kwamen er voor de bevolking van Westkapelle houten noodwoningen, een noodkerk, een noodschool en noodwinkels, in het zogeheten Middendorp en ook noordelijk van de oude dorpskern.
Toen het puin was geruimd, de bomkraters waren gedicht en nutsvoorzieningen waren aangelegd, werd vanaf 1947 begonnen met uitvoering van een herbouwplan voor Westkapelle. De eerste huizen in de Zuidstraat waren in oktober 1947 gereed.
Financiering van de bouwkosten kwam vanaf 1948 voor een deel voor rekening van het rijk. Nog datzelfde jaar werden 200 huizen gebouwd.
Het oude stadhuis was verwoest en het gemeentebestuur had vanaf 1945 gebivakkeerd in een noodbarak. In 1954 kon een nieuw gemeentehuis in gebruik worden genomen. Het stadhuis werd hèt symbool van een herrezen Westkapelle.
Ook het sociaal-culturele leven bloeide op en werd bekroond met een verenigingsgebouw dat tot op de dag van vandaag met recht en met ere de naam 'Westkapelle Herrijst' draagt.
The reconstruction of Westkapelle started at the same time as the dike-redress. To start with the debris was cleared. When the land was dry again temporary wooden houses, shops, a school and church had been built in the so-called Middendorp and north of the former village-centre.
After the debris had been cleared, craters had been filled and public utilities re-installed, the reconstruction of Westkapelle started from 1947 onwards.
The first houses in the Zuidstraat were finished by October 1947.
From 1948 onwards part of the building costs were paid by the government. That same year 200 houses were built.
The former townhall had been destroyed and from 1945 the local authorities were housed in a temporary shed. But in 1954 they could move to a new townhall. This building became the symbol of the resurrection of Westkapelle.
Social-cultural life blossomed again and a new community-centre was built. It was called “Westkapelle Herrijst” ( Westkapelle Resurrected) and until this day it rightly and honorably bears this name.
8. Westkapelle na 1957
Omstreeks 1960 was de wederopbouw van Westkapelle voltooid en kon Westkapelle zich verder ontwikkelen tot de moderne woon- en recreatieplaats die het nu is.
Round about 1960 the reconstruction of Westkapelle was completed and Westkapelle could develop into the modern town and recreation area it is today.
